David Bowie

– Dollar Days

"If I never see the English evergreens I’m running to it’s nothing to me"

"Don’t believe for just one second I’m forgetting you. I’m trying to, I’m dying too."

David Bowie die zijn naderende dood ziet aankomen. Althans, zo doet het vermoeden. Wat een aangrijpend nummer. Een van de pareltjes van zijn laatste album.

Zoals mijn collega al aangeeft een tekst die op z'n minst heel speciaal klinkt gezien het nieuws van z'n overlijden. Topnummer wel. R.I.P.

▒ Een mooie emotionele track uit begin januari 2016 door de ons helaas gisteren op 69 jarige leeftijd ontvallen Britse zanger, muzikant, acteur en artiest: "David Robert Jones" !!! Ook van mij 5 sterren !!! R.I.P. ☻!!!

Gilt das gleiche wie beim Track davor.

Der Song vermittelt ein angenehmes Grundgefühl, verfehlt es letztlich aber doch, mich nachhaltig zu verfolgen, wie es etwa "Lazarus" tut.

gut

Sicher angenehmer weil melodiöser und harmonscher als so manches auf dem Album. Aber auch nicht mehr als das. 3.5

Voordat ik straks iedereen over me heen krijg, wil ik eerst iets uitleggen. Natuurlijk erken ik dat David Bowie een wereldster was met een artistieke ziel. De beste man was verantwoordelijk voor talloze typetjes die een grote verschuiving in de denkwijze tegenover de LHBT-gemeenschap heeft veroorzaakt (althans hier in Nederland) en wist zelfs op het laatste nippertje een album uit te brengen waarop hij zijn toen nog naderende dood bezingt, waar hij al maanden vanaf wist. Als dat geen stunt is, weet ik het ook niet meer.

Maar van zijn muziek moet je houden. Het is te specifiek, te alternatief, en ik moet zeggen dat ik er niet veel mee op heb. Ook dit nummer vind ik maar matig; het steekt niet uit boven de rest, en daar verandert ook Bowies dood niets aan. Maar we zijn zeker wel een wereldster van formaat kwijtgeraakt, dat kan ik niet ontkennen.

R.I.P. David Bowie, je zult gemist worden.

...gut...

...abgerundete drei...

Liebe ich über alles <3

Hier gefallen mir die Vocals und die Melodie sehr, nur die Musik, also die Bläser und das jazzige, gefällt mir nicht so. Unterm Strich kommt eine gute 4* dabei heraus.

Jazz der leichteren Sorte.

fürs ausführliche Saxspiel bei diesem Track eine knapp aufgerundete 3.5…

sehr gut!

Mir wieder viel zu experimentell.

Er zitiert Radiohead* und vor allem sich selbst.

Eben ein Song, wie in der Retrospektive, auf wunderschöne, nostalgische Weise.

* der Altmeister kannte sich aus in der Indie-Szene der 2000er, wie kein Zweiter!

Great

Gegenüber den vorangegangenen beiden Tracks auf dem Album eine echte Wohltat. Kein großartiger Song, aber sehr angenehm und hörenswert.

Een van mijn favorieten